W dniu 25 października 2021 roku, w wieku 86 lat, zmarł
Tadeusz Czechowicz
były I Sekretarz KŁ PZPR (1980-1986)
i członek Biura Politycznego KC PZPR (1981-1986),
poseł na Sejm IX kadencji (1985-1989).
W latach1986-1990 był ambasadorem PRL na Węgrzech;
w latach 1983-1988 był także z- cą Przewodniczącego
Rady Obywatelskiej Budowy Pomnika Centrum Zdrowia Matki Polki.
W okresie wcześniejszym działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej pełniąc,
m. in. funkcję przewodniczącego Zarządu Łódzkiego
tej organizacji (1963-1965) a także sekretarza i wiceprzewodniczącego
ZG Zw. Zaw. Pracowników Przemysłu Włókienniczego,
Chemicznego i Skórzanego (1969-1976).
Ogromną wagę przykładał do problemu kompetencji zawodowych.
Doskonalił swoją wiedzę zdobytą na Politechnice Łódzkiej
(ukończył studia w roku 1958)
pracując na stanowisku adiunkta w Instytucie Włókiennictwa.
Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w 1976 r.
Uczestniczył w realizacji wielu tematów z zakresu nowych technologii wytwarzania włókien
i budowy urządzeń do ich produkcji.
Osiągnięcia w tej mierze uzyskały wysoką ocenę
i nagrody Komitetu Nauki i Techniki (1970 r.),
a także nagrodę ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego I Techniki (1972).
W działalności społecznej i politycznej kładł nacisk
na umacnianie więzi ze społeczeństwem, ze szczególnym uwzględnieniem
środowisk robotniczych. Przez cały okres swojej działalności politycznej
utrzymywał stały kontakt z załogą ZPW im. Gwardii Ludowej,
w którym to zakładzie, pracował 3 lata, zaraz po studiach
na stanowisku podmistrza i mistrza.
W latach 1980-1986 kiedy to kierował łódzką organizacją partyjną
w pełni uwidoczniła się Jego wiedza, zdobyte doświadczenie i talent
w podejmowaniu wielu trudnych spraw tego czasu.
W dramatycznym okresie przełomu lat 1980/1981
zdecydowanie opowiadał się za polityką porozumienia ze środowiskami NSZZ Solidarność.
Jednocześnie w całej rozciągłości
poparł reformatorski nurt w PZPR. Swoje przemyślenia w tej mierze
zawarł w książce pt. "Nie ma odwrotu".
W okresie pracy zawodowej, działalności politycznej i społecznej,
był wielokrotnie nagradzany odznaczeniami państwowymi,
m. in. Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, resortowymi,
m. in. Medalem Edukacji Narodowej,
Zasłużony dla Przemysłu Lekkiego, organizacji młodzieżowych,
m. in. Złotą Odznaką im. J. Krasickiego oraz Odznaką Honorową ZSP.
Za całokształt pracy w roli ambasadora został odznaczony
Orderem Gwiazdy Węgier ze Złotym Wieńcem.
Ponadto odznaczony został Honorową Odznaką Miasta Łodzi,
odznakami honorowymi stowarzyszeń naukowo-technicznych
(NOT, PTE, TNOiK, SEP i SWP) oraz związków zawodowych.
Był Człowiekiem otwartym i wrażliwym na potrzeby jednostek
i grup społecznych. W życiu osobistym cechowała Go skromność
(mieszkał w bloku na Bałutach)
i pozytywny, pełen szacunku stosunek do ludzi.
Cześć Jego Pamięci!
Grono przyjaciół
