Pożegnanie
Piszę, ale słoność oczu plami klawiaturę.
Piszę, a winienem milczeć.
By uniknąć banału - o Tobie Wojtku.
O Wojtku Synu,
O Wojtku Bracie,
O Wojtku Mężu,
O Wojtku Tacie,
O Wojtku Dziadku,
O Wojtku Przyjacielu,
O Wojtku Lekarzu- przede wszystkim przecież.
I o ilu jeszcze Twych obliczach Wojtku zapomniałem jeszcze?
Dreszcze!!! Nie zniszczę ich wierszem.
Umarłeś by w naszych bajkach dalej dobro zwyciężało,
W czasach gdy miasto głodne nienawiści - próbuje się ziścić.
Tego właśnie nie chciałeś. Rozumiemy... bo kochaliśmy Cię - blisko.
Mama, Tato... Kasia... dzieci... wnuczki... brat... wszyscy... wszystko...
Wojtka Rokity
