Stefan Müller

Z głębokim smutkiem i żalem żegnamy

wspaniałego człowieka, wybitnego architekta,

urbanistę i teoretyka architektury najnowszej,

profesora Politechniki Wrocławskiej, wychowawcę kilku

pokoleń architektów i słynącego z przekory polemistę.

Urodzony w 1934 roku we Lwowie, w roku 1951 rozpoczął studia

na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej

i jeszcze jako student pracował przy odbudowie Wrocławia i Nysy.
Później, wspólnie z żoną Marią, zaprojektował ponad sto
budynków, wśród nich odbudowę pierzei Rynku w Jaworze,
stanowiącą unikalny wówczas przykład poszanowania dla historycznej tkanki
urbanistycznej, galeriowiec przy ulicy Grabiszyńskiej we Wrocławiu,

dom wczasowy "Granit" w Szklarskiej Porębie czy wielopoziomowy

parking we Wrocławiu przy skrzyżowaniu

ulic Kazimierza Wielkiego i Szewskiej.

Żywo interesował się sztukami plastycznymi i blisko przyjaźnił

z wieloma artystami, starając się patrzeć na architekturę przez pryzmat
koncepcji artystycznych. Efektem były zorganizowane

w Muzeum Architektury w 1975 i 1981 roku

Międzynarodowe Wystawy Architektury Intencjonalnej TERRA,

których motywem przewodnim było globalne traktowanie kuli
ziemskiej jako niepodzielnego tworzywa dla całościowych procesów

urbanizacyjnych, obejmujących również kształtowanie

zachowań ludzkich i wszystkich przejawów życia.

Był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich

i został dwukrotnie wybrany na prezesa jego wrocławskiego oddziału.

W latach 1990-1992 piastował urząd Architekta Miasta Wrocławia

i Dyrektora Wydziału Architektury i Geodezji Urzędu Miejskiego

we Wrocławiu.

Dla nas Stefan Müller był jednak przede wszystkim

serdecznym przyjacielem i nieocenionym doradcą.

Mieliśmy zaszczyt zaprezentować jego twórczość na kilku
wystawach zbiorowych oraz ekspozycji monograficznej i zaopiekować

się podarowanym nam przez architekta archiwum.