Nadaj nekrolog
Imię i nazwisko:

Jan Włodek

Region:
Kraków
Data emisji:
14.12.2017

"Projektowanie daje radość" - zwykł mawiać,
ale największą jego pasją było narciarstwo.

Kolorowy ptak - o Janie Włodku w rocznicę śmierci

Mija kolejny, piętnasty już grudzień odkąd tamtej nocy,
nagle i z głośnym szelestem opadły liście mojego bluszczu.
Było to trzynastego grudnia 2002 roku.
Jak napisać wspomnienie o kimś tak bliskim,
żeby nie wyszło zbyt ckliwie, nudno i nieciekawie?

Zacznę tak... Był sobie

Jan Włodek

człowiek nietuzinkowy.
Kreatywny umysł pozwolił mu wspiąć się na wyżyny w projektowaniu
- był autorem kilku patentów, kierownikiem pracowni projektowej
w jednym z większych biur projektów w Krakowie - Biprocemwapie.
Wreszcie założył własną firmę projektową Alit".
Prowadził ją, dopóki choroba nie odebrała mu wszystkiego
(zdrowia, możliwości poruszania się i wreszcie mowy).
Żył tak jak chciał i kochał życie. Kochał jazdę na nartach, śnieg,
zieloną trawę, wędrówki górskie i kobiety.
Zimą, przez parę lat, prowadził serwis narciarski w Korbielowie.
Brał urlop bezpłatny i wyjeżdżał w góry do pracy w swoim Ski Serwisie.
"Janek to był kawalarz" - wspominali oddani koledzy, większość jeszcze
z czasów podstawówki. Jeździł motorem po mieszkaniu w starej
kamienicy na ulicy Karmelickiej, gdzie mieszkała rodzina Włodków.
Próbował nawet skonstruować maszynkę do mielenia mięsa za pomocą korby rowerowej.
Oczywiście, mama Maria (jako jedna z nielicznych wtedy kobiet
ukończyła Uniwersytet Jagielloński), po powrocie
z pracy musiała sama zrobić sznycle,
gdyż Jasiu zakończył eksperyment niepowodzeniem...
Był inny niż szara rzeczywistość, która panowała
w czasach Polski Ludowej. Kolorowy, dosłownie (farbował sobie włosy
na zielono, miały być blond, ale nie wyszło) i w przenośni.
Wolny jak ptak, który wprawdzie miał swoje gniazdo,
ale często (nazbyt) z niego wyfruwał...
Dlatego niezbyt dobrze znałam mojego tatę. Niestety.
Brak mi jednak ciągle szalonego i bystrego spojrzenia
jasnozielonych oczu otoczonych przez gęste, ciemne, czasem zmarszczone brwi.
Brak telefonów, słów i dotyku dłoni.
Czasem wraca, ale tylko w snach...
Nigdy jednak nie odchodzi, bo wiem, że jest.

Wiem, że jesteś ze mną.

Ewa


Szukaj nekrologów i wspomnień

+ szukanie zaawansowane

Powiadom znajomego

Inne nekrologi

+ więcej

Najnowsze nekrologi, kondolencje

+ więcej